CHP’nin Söğütözü’ndeki yeni binasına birinci kez 2007 yılında gittim.
Daha sonra kaç kez gittiğimi hatırlamıyorum ancak orada son kere Deniz Baykal’ı ziyaret etmiştim.
Son ziyaretimden çok tuhaf bir izlenimle dönmüştüm.
DENİZ BAYKAL’IN MASASININ ÜZERİNDEKİ ELMALI SU KARAFI
Daha girişte insanı ezen ağır bir psikolojisi vardı.
Sanki daha çok otoriter karaktere sahip partilerin seveceği bir bina üzereydi.
Ama beni en çok çarpan, Deniz Baykal’ın oturduğu genel başkanlık odası oldu.
Gözüme takılan birinci şey, masasının üzerindeki limon, salatalık ve elma dilimleriyle dolu bir su karafıydı.
Baykal bunu içiyordu.
ORASI BİR GENEL LİDER OFİSİ DEĞİL YAŞAMA ALANIYDI
Orası genel başkanlık ofisinin çok ötesinde bir şeydi.
Sanki Baykal’ın konutu üzereydi.
Arka tarafında geniş bir dinlenme odası vardı.
Bana verdiği izlenim şu olmuştu.
Burası Baykal’ın genel lider olarak çalıştığı bir oda değil, bütün hayatını geçirdiği bir konuttu.
Baykal orada başkanlık yapmıyor, yaşıyordu…
Mutlu bir hayat sürüyordu orada.
Herhalde demiştim, Baykal gece yarılarına kadar burada kalıyor, sonra sabahtan erkenden de buraya dönüyordu.
Evine masraf üzere yani…
DÖNDÜĞÜMDE İZLENİMLERİMİ ARKADAŞLARA ŞÖYLE ANLATMIŞTIM
Binadan çıkıp gazeteye geldiğimde izlenimimi arkadaşlara o denli anlatmıştım.
Bu binada ve bu geniş yerde yaşayan bir insan hayatta daha ileri bir gaye koyamaz kendine.
Düşünün…
Ülkenin anamuhalefet partisinin genel liderisiniz.
Milletvekilliği statünüz var.
Altınında Mercedes otomobil.
Üzerinizde ülkenin ağır sıkıntılarından oluşan bir yük yok.
Ana muhalefet genel başkanı olarak her yerde prestij görüyorsunuz. Yani size hayat uzunluğu yetecek iktidar var.
Evet motamot bu türlü bir pay kapılmıştım.
MUHALEFETİN MÜESSES NİZAMI BU… KİMSE BOZMAK İSTEMEZ
Baykal o binada, yaşadığı iki oda bir salon konutunda, ülkenin 2 numaralı siyasetçisi olarak memnundu.
Muhaleftin müesses nizamı, yerleşik sistemiydi bu…
Bu memnunluğu bozmak istemezdi.
KILIÇDAROĞLU’NUN KÜME KONUŞMASINI DİNLERKEN
Geçen Salı Kemal Kılıçdaroğlu’nun konuşmasını izliyorum.
Ben kendisinin çok yeterli bir seçim kampanyası yaptığına inanlardanım.
Argümanını yeterli açıklıyor.
Bence yüzde 48’in ruhsal ehemmiyetini vurgulaması da çok yanlışsız.
Ama konuşmasının her satırından şu his akıyor.
O iki oda bir salon makamı bırakmayacağım, o koltuktan kalkmayacağım…
Doğrusu söyleyeyim, Kurultay’a kadar o koltukta kalmasının yanlışsız olacağına inananlardanım.
Ama ülkenin yarısını bu kadar derin düşkırıklığına uğratan bir sonuçtan sonra artık orada oturmasının mümkün olabileceğini sanmıyorum.
Çünkü onun bu ısrarı, yüzde 48’in hayal kırıklığı ve ümitsizliğini bir daha umuda asla çeviremeyecek.
Artık biliyoruz ki o iyiniyetli ve taktire şayan gayret lakin buna yitiyormuş…
CHP YÜZDE 42’Yİ NASIL BİR BİNADA ALDI
O konuşurken gerilere döndüm.
1970’li yılların sonlarına…
Cumhuriyet Halk Partisi’nin Ankara Farabi Sokak’taki binası geldi gözümün önüne.
Dört, beş katlı bir aprtmandı orası.
Dönemin efsane genel başkanı Bülent Ecevit’in odasını hatırladım.
Sıradan bir devlet dairesi müdününkinden bile küçüktü.
Altı yahut 7 katlı bir apartmandı bütün genel merkez.
KARAOĞLAN EFSANESİ KAÇ METREKARE BİNADAN ÇIKTI
Ve CHP 1950’den sonra tarihinin en büyük muvaffakiyetini işte o 7-8 katlı binada elde etti.
1977 seçimlerinde yüzde 42 oy aldı.
O bina kaç metrekareydi bilmiyorum.
Ama her katı 250 metrekare olsa, tamamı 2000-2500 metrekare kadar olmalıydı.
İşte o 2500 metrekareden çıktı “Karaoğlan efsanesi…”
İKİ PERİYOT FRANSA CUMHURBAŞKANI MİTTERAND KAÇ METREKADEN ÇIKTI
Sonra 1980’li yıllardaki Fransız Sosyalist Partisi’ni hatırladım…
Saint Germain semtindeki Solferino Sokağı’ndaki genel merkezini…
Oraya 1980 yılında taşınmışlardı.
O binada çekilmiş bir fotoğraf hala gözümün önünde.
Sıradan bir masa..
Ortasında Mitterrand oturuyor.
Yan tarafında Gaston Deferre, Jack Lang, Lioonel Jospin, Pierre Mauroy…
Fransız solunun efsane isimleri.
O bina yalnızca 3000 metrekareydi.
Ve bir yıl sonra işte o binadan, Fransa Beşinci Cumhuriyeti’nin en parlak Cumhurbaşkanı çıktı.Üstelik üstüste 2 periyot seçildi.
François Mitterrand.
Fransız Sosyalist Partisi 40 yıl o binada kaldı.
Ve yeniden o binadan ikinci bir Cumhurbaşkanı daha çıktı.
Bütün bu sol efsane isimler işte o 3000 metrekaye sığdı.
YÜZDE 25’DE KALAN CHP KAÇ METREKAREYE SIĞAMADI
Sonra CHP’nin Etraf Sokak’taki o 1500 metrekare binadan çıkıp geldiği Sögütözü’ndeki binayı binr defa daha düşündüm.
O bina 19 Mayıs 2006 günü açıldı…
8 bin 700 metrekare bir arsa üzerine konseyi.
27 bin 400 metrekare kullanım alanı var.
O bina bir sistem.
Bir Külliye orası…
Ve ülke tarihinin en ağır ekonomik buhranı yaşanırken, dış siyaset çökmüşken, adaletsizlik dizboyu, kayırmacılık iki diz boyuyken…
O 27 bin 400 metrakeden, bir Cumhurbaşkanı çıkamadı…
Yüzde 42’lik bir CHP de çıkamadı.
DÜŞKIRIKLIĞINA UĞRAMIŞ BİR VATANDAŞ ARTIK O BİNAYA BAKINCA
Açıkça söyleyeyim.
Bu seçimde düşkırıklığına uğramış bir Türkiye Cumhuriyet vatandaşı olarak o uzay üssü üzere dışarı fırlamış devasa genel başkanlık ömür alanına baktıkça, içimdeki düşkırıklığı tam bir ümitsizliğe dönüşüyor.
Karaoğlan efsanesi çıkarmış Etraf Sokak CHP Genel Merkezinin eski bir müdavimi olarak içimden şu his yükseliyor:
Sayın Genel Lider,
Değişim diyorsanız…
Yeniden umut diyorsanız…
İktidar istiyorsanız…
Önce çıkın, sol müesses nizamın Külliyesi haline dönüşen o binadan çıkın.
Çünkü o bina size ve bütün oradakilere kalıcı bir vahada yaşama keyfi veriyor.
Daha küçük bir binaya gidin ki…
İktidarın daha büyük tezlerini hayal edebilecek bir vizyonunuz olsun.