Zoë Kravitz’in birinci direktörlük denemesi olan “Gözlerini Kırp” (Blink Twice), dün (23 Ağustos) vizyona girdi. Sinemanın başrollerini Naomi Ackie ve Channing Tatum paylaşıyor.
Klasik tansiyon ögelerini çağdaş bir yaklaşımla ele alan sinema, izleyiciyi tansiyon ve tecrübelerle dolu ruhsal bir seyahate çıkarıyor.
Gelelim sinemanın konusuna… Frida, Los Angeles’ta lüks bir davette garsonluk yapıyor. Gecenin ilerleyen dakikalarında arkadaşı Jess ile birlikte garson kıyafetlerinden ‘sıyrılıp’ bu ihtişamlı ortama dahil olmaya çalışan Frida, her romantik güldürü sinemasında görebileceğimiz klişe bir müsabakayla lüks milyarder Slater King’in dünyasına adım atıyor. Slater King ve ‘elit’ etrafı davette Frida ve Jess’e epey samimi yaklaşıyor, hatta Slater King’in adasına giden özel uçakta kendilerine yer bile buluyorlar.
Frida’nın Los Angeles’taki kolay ve sıradan ömrünün, adım attığı bu gizemli adada süratle değişmesiyle sinema, izleyiciyi yavaş yavaş klostrofobik bir atmosfere çekiyor. Direktör, Frida’nın bu seyahatini işlerken seyirciyi de onunla birlikte bilinmeyenin içine sürüklüyor.
CENNETE BEĞENİLEN GELDİNİZ
Bir cennet üzere sunulan adada neler yok ki… Yemyeşil alanlar, deniz, koca bir orman, devasa bir malikâne, hızınıza baktığı an çabucak gülümseyen çalışanlar. Tek bir sorun var, o da adadaki yılanlar. -Film ‘hayvanlı kaygı filmi’ olarak anılan creature feature/eco-horror’a dönüşmüyor. – Hızından gülümsemesini eksik etmeyen çalışanlar onları da tek tek elleriyle avlıyor.
Cennet demiştik… Adaya giden tüm konukların odalarında kıyafetlerinden parfümlerine kadar her şeyleri hazır. Herkes tıpkı, beyaz kıyafetleriyle vakit geçiriyor. Her gün denizde geçirilen vakitler, toplu akşam yemekleri, son olarak da gece adadaki konuk bayanların beyaz elbiseleriyle bir yere kaçar üzere koşması –‘Neden koşuyoruz?’ – ve son… Her gün birbirini takip ediyor, ta ki Jess’i yılan sokana kadar. Bir gün sonrasında etrafı keşfe çıkan Frida, bir çalışan tarafından kendisine ikram edilen ‘aşırı sert’ bir içeceği içiyor. Bunun, adanın en büyük meselelerinden biri olan yılan zehri olduğunu bilmeden… Kaygıya kapılarak arkadaşlarının bulunduğu alana giden Frida, Jess’in ortadan kaybolduğunu fark ediyor.
GERÇEK NEDİR?
Baştan cazip gelen adadaki gizemli hayatın gerisindeki tehdit ve ‘karanlık gerçekler’, Frida adada kaldıkça daha da belirginleşiyor. Frida’nın her yeni güne uyandığında adanın sakinlerinin daha da tuhaflaşması, gerçeklik algısını sorgulatıyor.
Frida’nın başına gelen olaylar, karakterin kendi zihniyle olan uğraşını ve daima olarak “gerçek nedir?” sorusuyla boğuşmasını ustalıkla yansıtıyor.
SAMİMİYETİN ARKASINDA TEHLİKE
Zamanla, adanın sakinlerinin tutumları giderek daha tuhaf ve tehditkar bir hal alıyor. Burada izleyiciye sunulan ruhsal oyunlar ve atmosferin gitgide daha da ağırlaşması, klasik tansiyon sinemalarına göz kırpıyor.
Karakterlerin yüzeyde arkadaş canlısı ancak alt metinlerde tehditkar konuşmaları, izleyicide de bir tedirginlik oluşturuyor. Örneğin, Slater King’in adadaki konuklarını ağırlarken sergilediği samimi ancak soğuk haller, Jordan Peele’in “Kapan” (Get Out) sinemasındaki aile dinamiklerini akla getiriyor. İzleyici, samimiyetin arkasında bir tehlike seziyor fakat ne olduğuna dair de bir fikir yürütemiyor.
Filmdeki ruhsal tansiyon, sadece görsel ve atmosferik ögelerle sonlu kalmıyor. Frida’nın yaşadığı zihinsel bocalama, hayal/rüya ile gerçek ortasındaki ince çizginin giderek silikleşmesiyle belirginleşiyor.
Frida’nın gerçek ile hayal ortasında gidip geldiği sahneler, izleyiciye olanları manaya konusunda hem rehberlik ediyor hem de baş karıştırıyor. Frida, kendisini bu ortamın çekiciliğine kaptırdıkça adanın ve ada sakinlerinin aslında bir yanılsamadan ibaret olduğunu fark etmeye başlıyor. Lakin yaşadığı bu farkındalık, onun için kaçınılmaz bir tehlikenin habercisi oluyor.
HER ŞEYİN BEDELİ VAR
Yönetmen sinemada sırf tansiyon yaratmakla kalmıyor, tıpkı vakitte sınıf ayrılıkları ve toplumsal güç dengesizliklerini de sorgulayan bir anlatım sunuyor. Sinemadaki Slater King karakteri, zenginlik, güç ve seçkin çevreler ortasındaki ahlaki çürüme üzere temalar üzerinden, “her şeyin bir bedeli vardır” fikrini somutlaştırıyor.
Filmde kullanılan renk tonları ve adanın atmosferi, tansiyon sineması klişesine düşmüyor. Sinemada genel olarak sıcak ve renkli tonlar hakim.
“Gözlerini Kırp”, hem klasik hem de çağdaş tansiyon sinemalarına hürmet duruşunda bulunan, izleyiciyi başroldeki karakterin zihnindeki çıkmazlara ortak eden bir üretim. Senaryonun kimi yerlerinde kestirim edilebilir ögeler ve klişelere başvurulması, kıssanın özgünlüğünü bir modül zayıflatıyor. Lakin sinema, klişelere karşın tıbbın meraklılarını tatmin edebilecek bir imal.
Zoë Kravitz, geçtiğimiz günlerde verdiği bir röportajda, birinci başlarda sinemaya “Pussy Island” ismini verdiğini fakat bir noktadan sonra aklına “Blink Twice” (Gözlerini Kırp) ismi gelince daha yeterli olduğunu fark ettiğini söylemiş. “Gözlerini Kırp”ın sineması daha uygun tanımlayacağını düşünmüş.
Zekice kurgulanmış olay örgüsü hem “Gözlerini Kırp”ın öne çıkmasını sağlıyor hem de yeni bir yönetmeni müjdeliyor.